Vincent Vandommele
Juni 2024

Vincent Vandommele heeft als schrijver/dichter al heel wat op zijn conto staan.
Naast enkele publicaties was hij recent ook stadsdichter van Izegem.
​Hieronder lees je een selectie.

​​FLITSEN VAN GEMIS   2020

Elke gedachte aan jou
wil ik drogen in een dik boek,
telkens weer
tot het helemaal vol is.
Dan zet ik het op die lege plek
midden in de boekenkast
tussen “Raad eens hoe veel ik van je hou”
en “Overal en ergens”.
 
Dan begin ik opnieuw
er blijft nog zoveel leegte over.
​

​​de trui op de stoel
wacht op jou
geur vervaagd
zachtheid blijft
tastbaarder
dan de foto
op de piano
ik hou de adem in
steeds klinkt Einaudi
je raakt me
aan

​​VERDER ZONDER   2023

​
​water weerspiegelt wolken
in vele tinten blauw
een eindeloze reis
richting horizon
hoog boven resten
van wat ooit was
 
telkens weer terug geworpen
ondersteboven
 
wolken weerspiegelen water
in vele tinten grauw
de guitige onschuld
in je bruine ogen
raakt me
aan
 
hoeveel verdriet
kan er nog bij?
 
(voor Artin)

 

verzamel restjes
bewaar niet in een doos
noch in de vriezer
laat liggen
kris kras overal waar je ze vindt
later kom je ze zeker
toevallig weer tegen
kiemen voor herinneringen
mooi als ‘gèskant’bloemen
​

 

NIETS BLIJFT NIETS VERGAAT   2023
Een gedichtencyclus gebaseerd op de Metamorphosen van Ovidius

bronnimf
 
ontroostbaar gutsen tranen
haar lichaam smelt
botten buigen door
nagels worden week
vingers benen voeten vloeien
versmelten met het koele vocht
schouders rug borst lossen op
in zacht vloeiende stromen
water vervangt het levend bloed
in aangetaste aderen
 
niets wat tastbaar was
blijft
​

​Hermaphroditus
 
die sluit de cirkel
ooit een rechte lijn
onderweg omgebogen
samengeënt
hij en zij
tot die
zijn en haar
tot hun
herboren
die sluit de cirkel

STADSDICHTER IZEGEM   2021-2023
​

​KOERS
 
zoppenat van ‘t zweet
continu stampen draaien en keren
in en ut asemen
op de cadans van de pedalen
 
wentelende wielen walsen
over ’t zwart asfalt
vol witgekalkte namen
van vroeger en vandaag
 
in de bandensporen van Berten Patrick en Noël
op naar de laatste rechte lijn
waar aan de meet vol glorie
de tricolore wacht

​TOREN
 
hij torent als een baken
boven de stad
scherp als een naald
slank als een borstelsteel
spits als een wijzer
statig op twaalf uur
 
roodbruine stilte tot
zijn klokkenklank
alle pekkers
die naarstig
bleven plakken
wakker schudt