Hans Lamoot
September 2023
Voor zover ik mij kan herinneren, waren er altijd potloden in mijn leven. Zittend als 5-jarige aan de eettafel, vragend aan mijn pa hoe ik een boom moest tekenen. Of als 10-jarige toen ik in het ziekenhuis lag en om de tijd te doden dan maar Bessie ging natekenen.
Op mijn kamertje kon ik mij uren bezighouden met het maken van schaalmodellen van opstakels om met je BMX over te rijden. Dit als voorbereiding op een spreekbeurt bij meester Willy van het 4de leerjaar. Later tijdens mijn middelbaar was P.O. (Plastische Opvoeding) dan ook wel mijn lievelingsvak. Wat ook wel hielp was de lapnaam van de leerkracht: Pietje Potlood. Na een uitstapje naar de HIGRO (Hoger Instituut voor Grafisch Onderwijs) in Gent kwam ik al snel in de academie van Brugge terecht. Een prachtige tijd met o.a. les van Paul Perneel en Robert Devriendt.
Maar toen begon het echte leven en kwamen de potloden maar sporadisch nog eens boven tafel. Tot in 2004 wanneer ik me inschreef in het DKO te Oostende. Na een roestige start voelde ik mij er al snel thuis mede dankzij de gedreven lessen van o.a. Peter Lagast, Peter Defurne, Nick Vandersype en Danny Bloes.
Tegenwoordig ontbreekt het mij wat aan tijd om geregeld iets de creëren. En laat nu net tijd één van de centrale thema's zijn waarrond ik vaak werk. Eens ik een nieuw idee wil uitproberen, werk ik liever door en niet fragmentarisch. Daarom heb ik de laatste jaren vaker mijn potlood gewisseld voor een balpen en probeer ik mijn creatie toe te voegen aan het witte blad.
Hieronder zie of lees je wat werk van mij. Meer is te vinden op www.hanslamoot.com.
Op mijn kamertje kon ik mij uren bezighouden met het maken van schaalmodellen van opstakels om met je BMX over te rijden. Dit als voorbereiding op een spreekbeurt bij meester Willy van het 4de leerjaar. Later tijdens mijn middelbaar was P.O. (Plastische Opvoeding) dan ook wel mijn lievelingsvak. Wat ook wel hielp was de lapnaam van de leerkracht: Pietje Potlood. Na een uitstapje naar de HIGRO (Hoger Instituut voor Grafisch Onderwijs) in Gent kwam ik al snel in de academie van Brugge terecht. Een prachtige tijd met o.a. les van Paul Perneel en Robert Devriendt.
Maar toen begon het echte leven en kwamen de potloden maar sporadisch nog eens boven tafel. Tot in 2004 wanneer ik me inschreef in het DKO te Oostende. Na een roestige start voelde ik mij er al snel thuis mede dankzij de gedreven lessen van o.a. Peter Lagast, Peter Defurne, Nick Vandersype en Danny Bloes.
Tegenwoordig ontbreekt het mij wat aan tijd om geregeld iets de creëren. En laat nu net tijd één van de centrale thema's zijn waarrond ik vaak werk. Eens ik een nieuw idee wil uitproberen, werk ik liever door en niet fragmentarisch. Daarom heb ik de laatste jaren vaker mijn potlood gewisseld voor een balpen en probeer ik mijn creatie toe te voegen aan het witte blad.
Hieronder zie of lees je wat werk van mij. Meer is te vinden op www.hanslamoot.com.
Tijd
Caleidoscopisch heden
Verwarrend voor de toekomst
Kent basis in het verleden
Draaien en keren
Opgesplitst beeld van het nu
Tijd om te nuanceren
Kijkend met twee ogen
Geeft een zuiverder later
Het moment weloverwogen
Caleidoscopisch heden
Verwarrend voor de toekomst
Kent basis in het verleden
Draaien en keren
Opgesplitst beeld van het nu
Tijd om te nuanceren
Kijkend met twee ogen
Geeft een zuiverder later
Het moment weloverwogen
Dans
Onder het gewelf van het diepste zwart
In de gelagzaal van het leven
Ga je de dans aan met jouw tijdloosheid
Traag treed je uit de laatste lichtstralen
In de schaduw van de maan
Om je te laten begeleiden door jouw tijd
De schuchtere passen die worden gezet
Zijn amper groot genoeg
Om het ritme van jouw bestaan te volgen
Voor de maatsoort die je zelf wilt aangeven
Is de muziek nog niet geschreven
En duwt je tot de rand van de dansvloer
Daar in die kracht van de heersende duisternis
Word je langzaam toegedekt
Met het zware deken van de eeuwige nacht
Onder het gewelf van het diepste zwart
In de gelagzaal van het leven
Ga je de dans aan met jouw tijdloosheid
Traag treed je uit de laatste lichtstralen
In de schaduw van de maan
Om je te laten begeleiden door jouw tijd
De schuchtere passen die worden gezet
Zijn amper groot genoeg
Om het ritme van jouw bestaan te volgen
Voor de maatsoort die je zelf wilt aangeven
Is de muziek nog niet geschreven
En duwt je tot de rand van de dansvloer
Daar in die kracht van de heersende duisternis
Word je langzaam toegedekt
Met het zware deken van de eeuwige nacht
Vlakken
Door het sleutelgat
Van de tijd
Mist wat komt en gaat
Een extra dimensie
Enkel in het nu
Krijgen alle vlakken
Hun plaats
Door het sleutelgat
Van de tijd
Mist wat komt en gaat
Een extra dimensie
Enkel in het nu
Krijgen alle vlakken
Hun plaats
