CHRIS HUBRECHT
"Kunstenaar van de maand" - Januari 2021
I968: selectie prijs van West Vlaanderen Schilderkunst.
selectie prijs voor het Wandtapijt.
1969: selectie tentoonstelling ingericht door het provinciaal gouvernement van
west- vlaanderen.
1974: vierkanten
1991: biënnale Kortrijk.
1992: galerie GRAVENSTEEN Gent.
1998: uitnodiging tot confrontatie (tekeningen in dialoog met gedichten van
David Van Bambost) Gent.
2002: galerie CAFMEYER - Knokke
2007: vormgevers @ work – Gent.
2008: the recycling book project.
2010: the Jazz paintings
2013: selectie van werk tentoongesteld bij CONSTANZ in st. Niklaas
2014: selectie van werk tentoongesteld bij CONSTANZ in st. Niklaas
2015: galerie TUSSENIN Oostende
2016: deelname EXPOZEE De Haan
2018 medeoprichter kunstenaarscollectief BUNKER
deelname Bunker:gemeente Kokzijde getijdenpalen
2019: eervolle vermelding wedstrijd 20 x 20 De Haan.
2020 tentoonstelling Bunker in de romaanse kerk in Ettelgem.
project Found and Restored
Werk in bezit van Belgische Staat.
Werk in het gerechtsgebouw Gent
Werk in Orphea Zilverduin Koksijde.
Van een bevriend componist (Christoff Wybouw) kreeg Chris Hubrecht een nieuw geschreven muziekstuk met de uitdaging om "life" een werk tot stand te brengen op de tonen van de muziek. Het resultaat zien we in het volgende filmfragment "D-Day part 1":
Historiek van de kunstenaar:
Als je vraagt naar mijn levensloop, dan vraag ik..... heb je een beetje tijd?
Ik keer terug tot de jaren zestig, en doe een poging het kort samen te vatten.
Mijn ouders hadden een bloeiende decoratiezaak, voor hen lag mijn toekomst voor de hand.
Een opleiding aan de Patroons en Handelsschool in Brugge, zodat zoon later de zaak zou kunnen verder zetten.
Opvoeders van het lager onderwijs hadden mijn ouders erop gewezen: stuur die jongen naar een tekenschool.
De Resultaten op de Handelsschool waren wat ze waren, en dus werd ik ooit de jongste student aan het Sint-Lucas instituut in Gent in een voorbereidingsjaar voor de kunsten.
Ik kan nu nog zeggen dat de tekenopleiding er prachtig was. Maar ja, hoe gaat het meestal met rebellerende jongeren?
Ik verkaste met sommige van mijn vrienden naar de toenmalige vijand "DE ACADEMIE, nu het KASK."
Dat was toen een verademing, vrijheid, respect voor je ideeën. Respect voor het individu.
(detail, ik heb er later 12 jaar les gegeven aan de vormgevers)
De jaren zestig, provo’s, hippies, nozems. 1968 studentenrevolte, en mijn lief, die nu mijn vrouw is, was in Parijs.
Terwijl mijn ouders dachten dat ik de richting binnenhuisinrichting volgde, zat ik toen reeds in de richting Grafische Vormgeving en Toegepaste Grafiek.
Ik zat op kot in Gent en nam de trein naar Brugge om daar aan de academie een avondcursus schilderkunsten volgen.
Daarna terug naar mijn kot in Gent. Kom daar maar eens mee thuis . Maar alles is goedgekomen.
Na deze wel spiritueel richtinggevende opleidingen was er een keuze, kunsten, of toegepaste kunsten.
Ik heb die keuze nooit gemaakt, en de beide kunsten aanbeden.
Als je vraagt naar mijn levensloop, dan vraag ik..... heb je een beetje tijd?
Ik keer terug tot de jaren zestig, en doe een poging het kort samen te vatten.
Mijn ouders hadden een bloeiende decoratiezaak, voor hen lag mijn toekomst voor de hand.
Een opleiding aan de Patroons en Handelsschool in Brugge, zodat zoon later de zaak zou kunnen verder zetten.
Opvoeders van het lager onderwijs hadden mijn ouders erop gewezen: stuur die jongen naar een tekenschool.
De Resultaten op de Handelsschool waren wat ze waren, en dus werd ik ooit de jongste student aan het Sint-Lucas instituut in Gent in een voorbereidingsjaar voor de kunsten.
Ik kan nu nog zeggen dat de tekenopleiding er prachtig was. Maar ja, hoe gaat het meestal met rebellerende jongeren?
Ik verkaste met sommige van mijn vrienden naar de toenmalige vijand "DE ACADEMIE, nu het KASK."
Dat was toen een verademing, vrijheid, respect voor je ideeën. Respect voor het individu.
(detail, ik heb er later 12 jaar les gegeven aan de vormgevers)
De jaren zestig, provo’s, hippies, nozems. 1968 studentenrevolte, en mijn lief, die nu mijn vrouw is, was in Parijs.
Terwijl mijn ouders dachten dat ik de richting binnenhuisinrichting volgde, zat ik toen reeds in de richting Grafische Vormgeving en Toegepaste Grafiek.
Ik zat op kot in Gent en nam de trein naar Brugge om daar aan de academie een avondcursus schilderkunsten volgen.
Daarna terug naar mijn kot in Gent. Kom daar maar eens mee thuis . Maar alles is goedgekomen.
Na deze wel spiritueel richtinggevende opleidingen was er een keuze, kunsten, of toegepaste kunsten.
Ik heb die keuze nooit gemaakt, en de beide kunsten aanbeden.
Over de fascinatie voor vreemde lettertekens.
Toen in 2006 mijn zoon voor één jaar naar Tokio moest, werd er hard Japans gestudeerd bij ons thuis.
Dit als voorbereiding van een onderdompeling Japans in Osaka.
Ik zag lettertekens die ik niet begreep, maar ik zag wel de sierlijkheid ervan.
De vriendin van mijn zoon studeerde in Bejin, en daarvandaan kwamen nog andere lettertekens, allemaal even sierlijk en kunstig.
In China zie je ouderen met grote zelfgemaakt borstels - een stok met vodden en bovenaan een fles met water- tekens schrijven met water op de tegels van een plankier. Zeer mooi en vluchtig, ze verdampen in de zon,en dan komt een ander met weer andere tekens.
Ik kocht boeken die ik niet kon lezen, maar de bladzijden waren mooi en fascinerend.
En toen ben toen mijn eigen vreemde schrift gaan ontwikkelen,
laat de verschillende penselen hun werk doen en combineer met andere technieken, experimenteer.
De figurative werken hebben dan weer een heel ander verhaal.
Geen titels omdat dit sturend is, laat de kijker maar zien wat hij ziet.