An Degeyter - Langs het tuinpad van mijn vader...
Toen ik luisterde en keek naar de manier waarop Frank zijn jeugdherinneringen in beeld bracht, werd ik heel intens terug gezogen naar mijn eigen kindertijd, een wereld van geluk tot mijn 8 jaar. Net zoals bij Frank dringen zich bij tijd en wijle beelden op door een woord, een voorwerp, een geur, een lied,…
In 2002 organiseerde mijn oudste zus een afscheid voor onze ouderlijke omgeving, een leuk huis in een grote tuin aan de rand van het bos. Toen borrelde in mij een reeks kinderversjes op met betrekking tot die vroegere jaren. Hier krijgen ze een nieuwe vorm, een nieuw thuis onder het stolpje met een boekje erbij.
Niets geeft mij méér vreugde dan mijn kleinkinderen uren te zien opgaan in het ‘knutselen’ net zoals wij het als kind deden. Vandaar mijn keuze om mijn herinneringen die ik in de versjes goot, ook symbolisch zeer eenvoudig vorm te geven met klei en ijzerdraad. En ik bewaar ze als heilige relikwieën onder een stolpje, zodat het een wereld op zichzelf wordt want
In 2002 organiseerde mijn oudste zus een afscheid voor onze ouderlijke omgeving, een leuk huis in een grote tuin aan de rand van het bos. Toen borrelde in mij een reeks kinderversjes op met betrekking tot die vroegere jaren. Hier krijgen ze een nieuwe vorm, een nieuw thuis onder het stolpje met een boekje erbij.
Niets geeft mij méér vreugde dan mijn kleinkinderen uren te zien opgaan in het ‘knutselen’ net zoals wij het als kind deden. Vandaar mijn keuze om mijn herinneringen die ik in de versjes goot, ook symbolisch zeer eenvoudig vorm te geven met klei en ijzerdraad. En ik bewaar ze als heilige relikwieën onder een stolpje, zodat het een wereld op zichzelf wordt want
‘langs het tuinpad van mijnvader
Zag ik de hoge bomen staan
Ik was een kind en wist niet beter
Dan dat het nooit voorbij zou gaan’
Zag ik de hoge bomen staan
Ik was een kind en wist niet beter
Dan dat het nooit voorbij zou gaan’
