Manon Huguenin
augustus 2022
Mijn eerste ontmoeting met beeldhouwkunst heb ik in Rome beleefd. Ja, ik had daarvoor al sculpturen gezien maar “La Pieta” van Michelangelo was een revelatie.
Op mijn 16e jaar stond ik daar, verbluft en ontroerd door de schoonheid, de zachtheid en de emoties die vanuit het marmeren beeld straalden, en nog altijd stralen. In die tijd was het beeld nog niet achter een beschermende glaswand geplaatst en kon ik het strelen. Ik voel nog hoe zacht het was, en tegelijk zo koud. Het marmer blijkt leven te geven aan de Pieta, haar tranen zag ik rollen uit haar ogen...
Maar nooit had ik gedacht dat beeldhouwen iets voor me was, tot ik toevallig een opleiding als steenkapper kon volgen. Op de eerste dag wist ik het: ik had HET middel gevonden om mijn creativiteit uit te drukken.
Sindsdien ben ik niet meer gestopt.
Ik werk instinctief, zie dingen in de stenen die ik alleen maar laat verschijnen. Het beeld is al in het blok steen aanwezig.
De mens en zijn emoties, de verbinding met zijn omgeving, de natuur en mijn levenservaringen zijn mijn inspiratiesbronnen.
Ik laat de emoties van mijn hart door mijn handen en mijn gereedschap vloeien om het blok steen vorm te geven, zonder teveel te denken, met het visioen dat ik in mijn hoofd heb als model... En meestal raak ik waar ik wil.
Het is een heel intens ervaring, ergens tussen meditatie en magie, de inspiratie laten stromen door mij, met een bonkend hart. Bijna verslavend!
Op mijn 16e jaar stond ik daar, verbluft en ontroerd door de schoonheid, de zachtheid en de emoties die vanuit het marmeren beeld straalden, en nog altijd stralen. In die tijd was het beeld nog niet achter een beschermende glaswand geplaatst en kon ik het strelen. Ik voel nog hoe zacht het was, en tegelijk zo koud. Het marmer blijkt leven te geven aan de Pieta, haar tranen zag ik rollen uit haar ogen...
Maar nooit had ik gedacht dat beeldhouwen iets voor me was, tot ik toevallig een opleiding als steenkapper kon volgen. Op de eerste dag wist ik het: ik had HET middel gevonden om mijn creativiteit uit te drukken.
Sindsdien ben ik niet meer gestopt.
Ik werk instinctief, zie dingen in de stenen die ik alleen maar laat verschijnen. Het beeld is al in het blok steen aanwezig.
De mens en zijn emoties, de verbinding met zijn omgeving, de natuur en mijn levenservaringen zijn mijn inspiratiesbronnen.
Ik laat de emoties van mijn hart door mijn handen en mijn gereedschap vloeien om het blok steen vorm te geven, zonder teveel te denken, met het visioen dat ik in mijn hoofd heb als model... En meestal raak ik waar ik wil.
Het is een heel intens ervaring, ergens tussen meditatie en magie, de inspiratie laten stromen door mij, met een bonkend hart. Bijna verslavend!
