Erna Schreel
Juli 2023

Incognito
 
Incognito
in de schaduwen van het avondrood
gaat het verlangen aan hem voorbij
De vrouw
Met een ommuurde onbreekbaarheid
danst gracieus
naast de lijnen van het leven
De littekens van verdriet
draagt ze regengesluierd met zich mee
Ongebalanceerd
werkt ze met vleugjes sluierblauw
aan haar eigenheid
om te zijn
als een bloeiende violette bloesem
op zoek naar intimiteit
met hem
Hij die altijd blijft
Incognito
met de pijn van de liefde
als fragment van de wegkwijnende tijd

Klik hier om te bewerken.

Tussen ons twee gezegd

“Mijn teergeliefde”
          Ik vergat je te strelen, naast de schaduw van de zwarte nacht
          Ik vergat je te wassen als vleugels in de regen
          Ik vergat je te knijpen tot je schaterlachte
          Ik vergat verliefd te zijn op je schaamteloos spiegelbeeld

Maar “mijn liefste”
Je verdween, zonder woorden
In het schrale licht van de koele morgen
Ontbloot, angstvallig, vermorzeld,
onder het wenen bleef ik
ALLEEN
​
Ik riep nog
“die zijn van mij, breng ze terug!”
Ik hoorde je stil schreeuwen
terwijl je ademloos verscheurd wordt

Maar “mijn liefste”
In alle doodsbleke schoonheid
kom je ongeschonden terug
En je vraagt verdrietig
“Zou ik nog kunnen voelen hoe zacht kussen van twee lippen is?”

Klik hier om te bewerken.

Klik hier om te bewerken.

​Vreemdeling

Je kwam met het ochtendrood
beetje arrogant
ongevraagd
op een vrijdag

Als een vreemde vogel
kom je pikken aan mijn raam
en kruipt meedogenloos
        Zomaar
In mijn lichaam

Je bent raar
ik durf je niet aan te raken
Je baart mij zorgen
met je rozige blauwe kleur

Een lappenpop ben ik door jou
Je tintelt
je kriebelt mij teer
je nijpt snerpend

De bleekheid van mijn huid
is al lang zijn tijdloze schoonheid verloren
Het silhouet van mijn eigen lichaam
is een getuige van jou
​
Vreemdeling
als litteken
Word je ooit in mijn hoofd
een deel van mijn geheim?

Klik hier om te bewerken.