Christiane Vandercappellen - Mens worden tussen hemel en aarde

Waar het in het werk van Christophe vooral ging over het einde van een leven(s), keer ik terug naar het leven zelf. Meer bepaald leven vanuit het hart en daarbij verbinding zoeken met jezelf. Om dit te bereiken is er een uitgebreide waaier aan mogelijkheden. Denk maar aan meditatie, klankhealing met muziek, visualisatie,... maar ook contact met mens en dier.
Terwijl de meesten onder ons 'door de tijd' leven volgens Westers model met de stelling 'je pense donc je suis', is vanuit het hart leven eerder leven 'in de tijd' en sluit het Arabisch model met de stelling 'je sens donc je suis' beter aan bij leven vanuit het hart. Leven zonder planning, vanuit het moment. Op deze manier wordt je sneller één met jezelf als persoon.

Als visuele weergave van deze stelling heb ik hartjes gebruikt. Ik liet deze blanco zodat eenieder het kan invullen zoals hij of zij dat wenst. Deze worden getrokken door duiven. Ze worden bij wijze van spreken losgelaten van de aarde naar de hemel.
De duifjes komen uit de klankkast van een harp die ik zelf heb gebouwd. Het weerspeigelt mijn verbintenis met muziek en mezelf.

​Delf mijn gezicht op

Delf mijn gezicht op, maak mij mooi.
Wie mij ontmaskert, zal mij vinden.
Ik heb gezichten, meer dan twee,
ogen die tasten in den blinde,
harten aan angst voor angst ten prooi.
Delf mijn gezicht op, maak mij mooi.....

Delf mijn gezicht op, maak mij mooi.
Wie wordt ontmaskerd, wordt gevonden
en zal zichzelf opnieuw verstaan,
en leven, bloot en onomwonden,
aan niets en niemand meer ten prooi.
Delf mijn gezicht op, maak mij mooi.

(Huub Oosterhuis)

​(De volledige en erg uitgebreide uitleg is terug te vinden in het Out of the Box boek.)